Teoria separacji – indywiduacji M. S. Mahler

Margaret Schonberger Mahler, która początkowo badała dziecięce formy psychoz schizofrenopodobnych (schizophrenia-like), w 1955 roku doprowadziły ją do przedstawienia hipotezy o uniwersalnym procesie separacji – indywiduacji w normalnym rozwoju.  

Projekt „Naturalna historia dziecięcych psychoz symbiotycznych” prowadzony w Głównym Centrum Dzieci² w Nowym Jorku pod kierunkiem Mahler i Manuel Furer. Projekt był sponsorowany przez Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (USPHS). Badane były poważne odchylenia od założonej fazy normalnej symbiozy, a także niepowodzenie intrapsychicznego procesu separacji – indywiduacji (Mahler, 1968). 

 

Następnie w kolejnych latach, w celu porównania wyników za pomocą uzyskanych dodatkowych grantów, przeprowadzono badania w grupie kontrolnej wśród „zwykłych matek i ich normalnych dzieci”. Celem było poznanie, jak u zdrowych dzieci kształtuje się poczucie „indywidualnej jedności” i tożsamości. Badania były prowadzone w zaawansowanej, innowatorskiej metodologii opisanej przez Pine i Furer (1963) opartej na systematycznej, psychoanalitycznie zorientowanej obserwacji.  

W roku 1963 Mahler wraz ze współpracownikami wystąpiła do Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego z prośbą o grant na longitudinalne badania nad teorią separacji indywiduacji. Uzyskano grant na pięć lat (z późniejszym rozszerzeniem). Uzyskane wyniki badań, procedurę badań, jak i całościowy opis teorii sporządzono w wyczerpującej pracy: „The Psychological Birth of The Human Infant. Symbiosis and Individuation” napisanej wspólnie przez Mahler, Pine’a i Bergman (1975). 

Na marginesie można dodać, że życie i rozwój zawodowy Margaret Mahler był bardzo mocno uprzykrzany i utrudniany przez ówczesnych psychoanalityków takich jak Helen Deutch czy Annę Freud. Deutsch wyrzuciła Mahler z psychoanalizy szkoleniowej uznając, że nie nadaje się; z doniesień wynika, że również głośno wygłaszała swoje negatywne komentarze oraz nie kryła swojej niechęci do Mahler wśród swoich pacjentów jak i wśród innych psychoanalityków. Anna Freud wyrzuciła Mahler z Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego ze względu na działania Helen Deutsch. Na szczęście pod namową Ferencziego Mahler podjęła analizę u Aichhorna, który zaproponował jej “tajną” analizę. Następnie pod wpływem prześladowań Mahler wyjechała do Stanów Zjednoczonych przy pomocy Ernesta Jonesa, gdzie kontynuowała swój rozwój zawodowy w psychoanalizie (Palombo, Bendicsen, Koch, 2009).

Gdyby Mahler poszła za osobistymi i krzywdzącymi uprzedzeniami Deutsch i Anny Freud wobec niej i zrezygnowałaby z kształcenia się w psychoanalizie… dzisiejsza psychoanalityczna teoria rozwoju człowieka straciłaby niewyobrażalnie.  

Opis teorii dostępny jest w pliku PDF.

Photo by Zachery Perry on Unsplash